Ik kan amper geloven dat ik inmiddels alweer 5 maanden aan het trainen ben, we ruim 5 duizend euro hebben opgehaald en dat de laatste 3 maanden ingaan. Toch heb ik nog een flink bedrag op te halen én heel wat kilometers + hoogtemeters te maken… En waar ik het de afgelopen week zwaar had om mijzelf in beweging te krijgen (gelukkig weet ik inmiddels dat dit ‘erbij hoort’…), ben ik deze week weer aan het op- én aanpakken. Hoogtijd voor een update dus! 🙂
Reality check: De 31km Koning van Spanje Trail op 12 mei
Anderhalve week terug, deed ik mee met de Koning van Spanje trail in Gulpen, Zuid-Limburg. Allereerst mijn complimenten aan dit evenement. Super georganiseerd en de sfeer is echt fantastisch. Nu ben ik nog nieuw in de ’trailrunning’ scene, maar jeetje wat is dit een verschil met de weg-evenementen zoals ik die ken.
Minder massaal. Mensen zijn amper bezig met hun eigen prestatie en meer met elkaar. Er heerst rust en een soort laidback vibe. Ik kwam in mijn eentje aan bij het evenement en dat is toch altijd een beetje spannend. Veel mensen. Muziek. ‘Wedstrijdkriebels’. Maar gek genoeg vielen die snel van mij af. Sneller dan bij eerdere weg-evenementen die ik vroeger altijd deed. Maargoed, terug naar de trail zelf. 🙂
Ik heb op wolkjes gelopen. Fantastische mensen ontmoet onderweg. Zelfs wat flinke tempo’s eruit gejast. En ik finishte in een prachtige tijd van 3 uur en 11minuten over 31,31 km en 800 hoogtemeters. Ik was oprecht trots. Ik ging zonder verwachtingen erin, wilde lekker lopen en dat lukte. Jeetje wat is mijn lichaam fit. Ik ben er zelf gewoon ondersteboven van.
Wel kreeg ik een realitycheck: klimmen. O-my-god. Klimmen is niet mijn sterke kant. Afdalen doe ik met twee vingers in mijn neus, technisch gezien ben ik sterk en durf ik, maar dat lange, steile klimmen… Jeetje. Dat viel vies tegen. Nu heb ik deze trail – voor mijn doen – aardig op tempo gelopen, dus moet je nagaan wat dit gaat doen als ik niet 31, maar 49 moet lopen, met daarin niet 800 maar 3600 hoogtemeters. Help! Haha. Ineens besef ik waar ik mij voor ingeschreven heb ;-). Plan de campagne: klimwerk trainen!
De week after
Waar ik op wolkjes over de finish kwam, inclusief shoutout van Mudsweattrails door de boxen voor mijn crowdfunding actie (zooo bijzonder) en mijn Instagram account die weer een vlucht nam in volgers, had ik ook te maken met een volle week daarna en weinig lopen. Even rust zou goed doen zei mijn man, maar dat vloeide iets te letterlijk en rijkelijk door in alles wat ik doe. Tel daar ook nog een Pinksterweekend bij op, waarin ik zelf niet ging trainen. En je begrijpt; ik had behoefte aan iets meer plan. Ik had tijd om na te denken over de KVS trail. En begrijp me niet verkeerd: ik ben super trots en mega fit. Maar er kriebelde ook iets. Oja en ik ben nog vergeten te vertellen dat mijn voeten vol zaten met blaren na de run. Zo erg, dat ik een week geen schoenen heb gedragen. Dus waar ik fysiek en mentaal in orde ben (op klimwerk na), zijn mijn spullen dat nog niet.
De UHUT ultra trail op 29 juni
En tja, toen was daar die heerlijke zaterdagmiddag. Het zonnetje scheen, manlief was de deur uit en de kinderen lagen op bed. Ik besloot eens te Googlen naar trail-evenementen in Nederland. Gewoon, om nog even te oefenen voor ‘de echte’ in Zwitserland deze zomer. En jahoor, daar was ‘ie. Zaterdag 29 juni 2024, op de Utrechtse Heuvelrug, een 50km ultra trail. Weinig hoogtemeters, wel de perfect afstand. En waar de ochtendlus al uitverkocht was, waren er nog een paar plekjes voor de middag.
Nu kan ik mijn Instagram & STRAVA bio aanpassen, want ik train niet langer voor mijn 1ste ultra trail in Zwitserland, ik zal namelijk op 29 juni mijn eerste ultra lopen op Nederlandse bodem! En jeetje, wat heb ik daar veel zin in. En ik hoor mensen al denken; WAAROM? waarom zou je nóg een ultra doen? Is eentje niet genoeg?
Mijn 5 redenen voor 2 ultra trails dit jaar
1. Deze ultra geeft mij de kans dat de mensen die ik liefheb bij de finish kunnen staan. En daarbij als belangrijkste drijfveer: Mijn kinderen. En naast mijn kinderen, ook mijn ouders & schoonouders en misschien zelfs wel broer, zwagers & hun vrouwen. Ik zal hun allemaal missen (behalve mijn man, die gaat mee) in Zwitserland en daar heb ik mij bij neergelegd toen ik mij inschreef. Maar nu groeit het besef: dit zal voor altijd mijn EERSTE ultra blijven. En alle eerste keren, zijn extra speciaal. Alle ultra’s daarna zullen ook speciaal zijn, maar nooit meer de eerste. Dus dat ik dit kan delen met hun, dat raakt mij heel diep en ben ik stiekem heeeeeel dankbaar voor.
2. Ik wil weten of ik goede spullen heb. De schrik zit er goed in, door de blaren met de KVS trail. En ik heb ook een schuurplek van mn rugzak… Nu loop ik ook met spullen die al jaaaaren oud zijn, maargoed… Een 50km op Nederlandse bodem, zal minder tijd in beslag nemen dan in Zwitserland (geen idee, maar dat denk ik). Maar deze ultra is een mooi testmoment.
3. Mentaal voordeel. Ik denk dat het heel fijn is om al een keer de afstand gelopen te hebben, hierdoor gaat mijn focus in Zwisterland niet naar de 50 km, maar naar de hoogtemeters goed overbruggen. (Die opzichzelf al uitdagend zijn.)
4. Alvast leren hoe het met eten etc. gaat.
5. Oke en samen met 1, de belangrijkste reden: ik vind het ook gewoon hartstikke tof. Ik heb er zoveel plezier in, ik ben superfit én tja, waarom dan eigenlijk niet? Ik leef nu en ik ben niet van plan na deze zomer nog meer ultras te gaan rennen. Dus als ik het wil, is nu het moment!
Dus ik ren dit jaar niet 1, maar 2 ultra’s! Nog 5 weken tot ik aan de start va mijn eerste verschijn en ik heb er zin in!!
Wonder boven wonder, leek deze positieve energie ook door te stromen in de crowdfunding.
De crowdfunding update
We hebben nu maar liefst 5 duizend euro bij elkaar, maar zoals je weet is het minimale doel 11 duizend. Maar eerlijk is eerlijk: het is best veel naast mijn werk, gezinsleven, trainen etc. Dus het dipje in nieuwe donaties, voelde ik even dubbel met het dipje in mijn trainingen. Maar toen ineens, ontving ik een prachtig mooi telefoongesprek met een bijzondere vrouw die wilt meehelpen én mij weer koppelt aan nog een strijder met een missie als het gaat om baby’s laten buidelen na opname.
En die boost had ik precies even nodig. Ik verklap nog niets, want we gaan nog met elkaar zitten, maar oef wat is het fijn om je weer zo gesteund te voelen. En zo bijzonder dat toen ik verklapte dat ik mij afgelopen weekend had ingeschreven voor de extra trail, zij daarop antwoordde dat dat praktisch in haar achtertuin is!
De wereld is klein en werkt op een magische manier
Dus tot zover deze update. Op naar nog 5 weken voorbereiden op mijn pre-ultra run.
Op naar nog 3 maanden campagne voeren en deze hopelijk snel weer nieuwe energie inblazen, zodat die donaties weer gaan stromen. En dat we het magische bedrag van 11 duizend mogen behalen, waardoor de afdeling een eigen buidelstoel krijgt.
Super tof dat je weer gelezen hebt, en sorry, deze blog is toch lang geworden. Maar er gebeurt zoveel en nu ben je weer helemaal bij. Ik wil ook graag blogs schrijven die meer van praktische aard zijn. Zoals : wat eet je tijdens het trainen? En handige tips etc.
Heb jij vragen waar je graag antwoord op wilt?
Laat het mij weten, dan neem ik het mee!
Dankjewel topper voor het lezen en tot de volgende.
Maak er een mooie dag van!
Kirsten
